Wondr: een recensie
Geschreven door: Chris Keulemans
Wondr
Een regenachtige donderdagmiddag. Ik bezoek het nieuwe selfiemuseum aan de Meeuwenlaan. (Zelf noemen ze het liever: Instagram Experience.) Het kaartje koop ik niet aan de kassa, maar op mijn i-phone. Het kost €24,50. Het logo lijkt op dat van Eye, maar dan met wimpers. Daar houdt de vergelijking ook meteen op. In het filmmuseum kijk ik naar sterren die zich op het scherm door een decor bewegen. In het selfiemuseum ben ik zelf de ster. De foto’s die ik maak tegen het decor dat ik zelf kies krijg ik even later binnen op het scherm van mijn mobiel. Het kaartje betaal ik dus niet voor mezelf maar voor mijn vrienden en volgers. Zodat zij gratis naar mij mogen kijken.
Er zijn 24 bezoekers: 23 van hen zijn meisjes of jonge vrouwen. Ik ben duidelijk niet de doelgroep. Ik ben gewoon de buurman. Maar nieuwsgierig ben ik wel. Wat is er te zien achter de roze muren van de voormalige fabriek van Schöne Edelmetaal, die nu is omgetoverd in a confetti-sprinkled world of color and sensation that’s unlike anywhere else? En waarom hebben ze zo hun best gedaan om zich op geen enkele manier voor te stellen aan hun buren in het Hamerkwartier en de Vogelbuurt? (Toen de jongens en meisjes van jongerencentrum de Valk, iets verderop aan de Meeuwenlaan, laatst voor de deur stonden mochten ze niet naar binnen, omdat ze de entreeprijs niet konden betalen.)
Dat het selfiemuseum zich afschermt van zijn omgeving is precies de bedoeling. In de wereld van Wondr bestaan er geen buren. Wondr wil juist een plek zijn die in niets lijkt op wat je al kent. It can playfully transform gray neighborhoods into rainbow-hued urban environments, adding a vibrant splash of color to otherwise mundane spaces. Het tovert je van een grauwe buurt naar ergens met alle kleuren van de regenboog. It can transport us to a different time or make the cares of the world melt away. In Wondr mag je ontsnappen. Weg van hier. Laat je alledaagse zorgen achter.
Het is een paradox. Ja, er zijn jungles met apen en marshmallowbaden en kamers die er uitzien als een schilderij en confettidouches. Maar ook antieke telefoons met draaischijven, ouderwetse typemachines en vooral: selfies. Alles in Wondr draait om communicatie. Jij bent hier om jezelf te laten zien. Alleen: niet aan je eigen wereld, maar aan een wereld waarin elke dagelijkse ballast is verdampt. Waarin je communiceert met alles behalve het hier en nu. Waarin het niet regent als je zometeen weer buiten staat, aan de Meeuwenlaan.
Wondr is de plek in Noord waar Noord niet bestaat. Waar studieschuld en woekerhuur en werkstress niet meer bestaan. Waar je zelf niet meer bestaat.
